Başımızı her çevirdiğimizde çizgilerle karşılaşırız. Değişik budanmış bir ağaç ya da bir su elemanına dikkat çekmek istiyorsak, gözün hareketini kontrol eden çizgilerden yararlanırız...

Peyzajın nasıl algılanacağını form (biçim) belirler. Örn; kaldırım taşlarını doğru kullanmak, çiçek tarhlarını yürüme yollarından ayırır. Uzun boylu çiçekler arkada, kısa boylular önde olmalıdır ki her şey güzel görünsün...

Renkleri gruplamak, büyük peyzajlarda düzenli bir görünüm yaratırken, renkleri rastgele serpiştirmek ise doğal bir estetik yaratabilir. Ne var ki her çeşit yineleme yorucu da olabileceğinden dengeli şekilde bir arada kullanılması gerekir...

Bitkileri dokuya göre gruplamak bütünlük yaratmak için etkilidir. Ağaç gövdelerinin, bitki saplarının, yaprakların ve taçyaprak düzenlerinin dokusu bunlara dahildir ve bitkiler bu özelliklere göre gruplandığında ortaya çıkan sonuç göz alıcı olabilir...

Tasarımda yer alan obje ya da formların diğer obje ve formlarla bir bütünlük içerisinde bulunmasıdır. Tasarım da kullanılan her şey birbirinin bir parçası gibi olmalıdır.

Estetik kuralları peyzaj içinde geçerlidir. Gerek bitkiler ile yapı arasında gerekse bitkilerin birbirleriyle orantılı olması. Örneğin küçük bir bahçede dikilen büyük bir ağaıcn göze hoş görünmemesi.

Bir mekân içindeki biçimsel benzer ögelerin tekrarlaması olarak tarif edilebilir. Örn., ağaç, bank vb. öğelerin belli bir sırada ve sıklıkta dizilmesinde ritim etkisi görülebilir.

Peyzaj düzenlemelerinde simetri sıkça kullanılan bir unsurdur. Simetri de estetik anlamda insanda hoş bir duygu yaratır Örneğin bina girişine iki yana simetrik olarak dikilen bitkiler.